Nimnaros

W dniu swojej śmierci Savir był w miarę przystojnym mężczyzną po trzydziestce. Średniego wzrostu, o czarnych włosach i ciemnobrązowych oczach. Miał szczupłą twarz z wydatnymi kościami policzkowymi. Poruszał się z gracją i precyzją typową zarówno dla magów i jak i rzemieślników.

Po śmierci nie zmieniło się wiele. Cera stawała się z czasem coraz bardziej blada i szara, oczy straciły iskrę życia, a ruchy straciły wiele z manieryzmów i drobnych, zbędnych zachowań. W miarę mijania dekad zaczęły pojawiać się coraz wyraźniejsze oznaki jego braku życia. Ciało wychudło, skóra stała się cieńsza i pojawiły się na niej skazy. W czasie poruszania się wśród cywilizacji, Savir zazwyczaj nosi pierścień ukrywający jego naturę pod warstwą iluzji, dzięki czemu wygląda jak za życia.

Ubiera się praktycznie i z zamysłem, zazwyczaj nosząc podróżne szaty albo strój rzemieślniczy. Pod ręką zazwyczaj ma miecz lub inną prostą broń.

- zadowalająca znajomość praktycznie wszystkich znanych dziedzin magii. Chociaż umiejętność używania jej na zawołanie nie budzi szacunku, potrafi wplatać prawie dowolny efekt w magiczne przedmioty, jeżeli ma dość czasu i materiałów.
- Szczególny talent do manipulacji eterem. Zaklinanie, modyfikacja, odczarowywanie. W związku ze swoją naturą jego zdolności manipulacji mocami śmierci też jest lepsza niż przeciętna.
- Posiada wiedzę na temat metalurgii, obróbki drewna, jubilerstwa i tkactwa. Wszechstronny wytwórca.
- Nie dotyczą go słabości i potrzeby życia. Sen, pożywienie, oddychanie i zmęczenie to zapomniane utrudnienia.
- Uzdolniony alchemik umiejący nasycić płyny magicznymi efektami.
- Chociaż daleko mu do elitarnego żołnierza, potrafi posługiwać się większością broni. Bez rozumienia ich działania nie potrafiłby wytwarzać skutecznego oręża.
- Silniejszy i wytrzymalszy niż można by przypuszczać po jego budowie.
- Zaskakująco dobry kucharz

Słabości nieumarłego - święta magia, poświęcona ziemia, czary anty-nekromantyczne.

Przenośna skrzynia zaklinacza - zmieniająca rozmiar i zawierająca specjalne przestrzenie w każdej szufladzie. Trzyma w niej narzędzia i materiały.
Rozbudowany zestaw spersonalizowanych narzędzi.
Zaklęte kowadło mogące wytwarzać własny żar bądź przenikliwy chłód do obróbki materiałów.
Pierścień iluzji ukrywający jego naturę.
Miecz z paraliżującym efektem na wypadek kłopotów.
"Granaty" z dławiącym gazem na wypadek poważnych kłopotów.
Zbiór ksiąg i zwojów o zaklinaniu.

Savir jest członkiem Błękitnego Bractwa. Tajemnej sekty, której członkowie krążą po świecie jako nieumarli by zbierać informacje lub wykonując sekretne misje. Niewiele o nich wiadomo, bo członkowie mają blokady uruchamiające się przy próbie odczytywania myśli i po prostu gasną gdy są schwytani bez możliwości ucieczki. O Bractwie krąży wiele legend. Niektórzy uważają że to grupa chcąca zgromadzić całą wiedzę świata. Inni myślą, że to banda porywająca dzieci i piorąca im mózgi by zrobić z nich posłuszne, nieumarłe sługi. Niektórzy twierdzą, że to wymysł mający ukrywać inne, mroczniejsze siły.
Jego dusza jest w posiadaniu jego Mistrza, bezpiecznie zaklęta w krysztale. Do zniszczenia go nie wystarczy go "zabić". Chociaż on wcale nie chce tego testować.
Co jakiś czas musi wracać do swojego Mistrza, by odnowić ciało i zdać raport.

Dukkha Savira jest zaskakująca. Albowiem wygląda on praktycznie zupełnie jak jego prawdziwe ciało. Jedyną różnicą jest to, że zamiast nóg ma stożkową chmurę nekromantycznej energii i wygląda nieco bardziej trupio.
Być może to skutek tego, że większość jego ducha jest uwiązana gdzie indziej. A może Savir po prostu jest tym kim jest, bez ukrytych cech czy udawania czegokolwiek. Nikt na razie nie miał okazji tego zbadać.

Dłoń trzymająca młot kowalski.